Misschien kennen jullie de ik-jes uit de krant het NRC wel. Lezers van het NRC Handelsblad vertellen in 120 woorden over een grappige gebeurtenis. Het zijn korte, meestal hilarische anekdotes over persoonlijke ervaringen. Ik heb nu zelf ook zo’n kort ik-je geschreven, dat gaat over mezelf. Ben jij benieuwd?
Ik lever mijn recept in bij de apothekersassistente. Ze vraagt: ‘Hoe zwaar is je broer? Dat moet ik weten voor de hoeveelheid aan pillen.’ Ik kijk haar met een vragend gezicht aan. ‘De medicijnen zijn toch voor je broer? Tenzij jij zelf Ted heet, maar dat lijkt me erg onwaarschijnlijk. Wie noemt een meisje nu Ted?’ ‘Toch heet ik echt Ted hoor,’ zeg ik vrij droog. De apothekersassistente weet niet waar ze moet kijken en wordt rood van schaamte. Ze gaat gauw verder met het plakken van mijn naamstickertje op het doosje.
Ik vertelde jullie al eerder over awkward situaties met mijn naam, en dit was er weer zo eentje. Ik word gewoon vaak voor jongen aangezien op papier. Ik ben het wel gewend! Ik moet er vaak om lachen, omdat mensen die het verkeerd hebben zich kapot schamen en niet weten wat ze moeten zeggen als ze erachter komen dat ik echt Ted(je) heet. Er wordt gelukkig ook vaak heel leuk gereageerd op mijn naam. ‘Wat een gave naam zeg! Echt leuk!’ hoor ik dan.
Heb jij ook wel eens een soortgelijke situatie meegemaakt?
Liefs van Tedje
Nooit meegemaakt Tedje.
Maar had het wel graag mee willen maken.
Frank, je vader …….
Haha, dat is best awkward voor diegene! Gelukkig kan je er zelf wel om lachen!
Haha ik heb het één keer mee gemaakt op de middelbare school. Je krijgt altijd z’n briefje in de eerste klas bij wie je in de klas zit. Volgens mij school is Jildou een jongensnaam dus stond ik als jongen op de lijst. Dat vond ik toen ik echt heel stom, nu kan ik er wel om lachen :)
Lol, weet je wat ik me toch afvraag nu je weer over je naam begint. Wat is de reden van je ouders geweest om je zo te noemen? Ik denk dat ze zelf toch wel wisten dat dit soort taferelen kan geven? ^^
Ik heb zelf een naam waarvan mensen niet weten hoe ze het moeten schrijven, soms staan ze zo te stuntelen. Mij boeit het niet hoe ze het schrijven, mits het een officieel document is natuurlijk. :P
Haha, ze vonden het gewoon een leuke naam! Ik heet Ted, maar mijn roepnaam is Tedje. Dat klinkt al iets vrouwelijker op papier. Ik ben nu wel gewend aan mijn naam en dat ik vaak rare blikken krijg of opmerkingen als: ‘Oh ik dacht dat je een jongen was.’ of iets dergelijks. Maar ze onthouden mijn naam ten minste wel!
Leuk verhaaltje! Kan me voorstellen dat je naam inderdaad vaak verwarring oplevert. Ik werd vroeger ook vaak voor jongen aangezien, maar dan als mensen me zagen, dat was behoorlijk pijnlijk kan ik je vertellen… Mijn moeder houdt niet van lang haar waardoor mijn haar als kind zijnde altijd kort was, daarnaast, bleek veel later pas, had ik een nauwelijks werkende hypofyse waardoor ik op mijn 18e ook nog steeds geen borsten had. Doordat ik ook nie bepaald meisjesachtig gekleed was (ik speelde graag buiten en daar zijn leuke jurkjes niet zo geschikt voor) was het plaatje compleet. Ik vond het echt vreselijk en was maar wat blij toen alles met behulp van de juiste medicatie alsnog goed is gekomen.
Wat vervelend allemaal zeg! Maar super fijn dat alles weer goed is gekomen!
Haha leuk verhaal!
Dat vind ik echt een vette naam! Ted voor een meisje.
Dankjewel Nina! Tof om te horen!
Herkenbaar! Mensen noemen mij ”Ariaan” (als ze niet weten hoe het geschreven wordt) of ze noemen me ”Adriane” omdat dit in mijn paspoort staat. Soms wordt mijn naam ook nog heen met een ‘korte a’ gezegd, dus: Arianne ipv Ariaaaaane.
Ik vind je naam wel een hele leuke naam hoor!
Aah ja ik snap het! Dankjewel Ariane :)
Ik heb nooit zoiets meegemaakt, maar het is wel een mooi verhala om te lezen! ;-)
haha, dan voel je je lullig!