LOVE: Mrs. Carter Show World Tour

Eindelijk was het dan zover. Naar dit moment had ik maanden uitgekeken. Ik zou Beyoncé Knowles-Carter in het echt gaan bewonderen. Ik ging samen met een vriendin, haar broertje en een vriendin van hem, met z’n vieren dus. We waren al op tijd van huis weg gereden, want we waren een beetje bang geworden van de lange rijen die we voorbij hadden zien komen op Twitter van het concert van zondag. Maandag was ik bij het concert van mijn favoriete artiest: Beyoncé.

We aten nog wat bij de McDonalds, reden naar de Ziggo Dome en gingen in de rij ‘Zuid’ staan met onze kaartjes nadat we tien keer hadden gecontroleerd of we de kaartjes daadwerkelijk bij ons hadden. Onze kaartjes waren gewoon geldig, in tegenstelling tot vele kaartjes, want er stonden een aantal hysterische meiden bij de deur die een vals kaartje hadden bemachtigd. Zonde. Toen we binnen kwamen, kochten we gelijk muntjes (die overigens achterlijk duur zijn, maar dat terzijde) en haalden we wat drinken.

We zaten op de tweede ring, vak 213 op rij 13. Helemaal achterin. Er zat niemand achter ons, hoger dan wij zaten kon je niet zitten. Dat betekende dat ons uitzicht niet je-van-het was, maar hey, we gingen Beyoncé bewonderen!

Wachten op Beyoncé. Bizar om te zien hoeveel mensen er waren. 

Eva Simons stond in het voorprogramma. Ze zong (lees: playbackte) een aantal (voor mij onbekende) liedjes en sloot af met ‘This is Love’. Leuk, maar daar kwamen we natuurlijk niet voor. Queen Bee liet nog even op zich wachten, maar na een half uurtje was ze daar dan. De fangirl in mij kwam naar boven en ik stond als een gek te gillen toen de lichten uitgingen. Overal verschenen flitsers van camera’s. Toen kwam ze uit de grond en opende met Run the World. Ge-wel-dig! Kippenvel over mijn hele lichaam en ik kon het nog steeds niet bevatten dat ze daadwerkelijk daar stond.

Hier was ze inmiddels verhuisd (natuurlijk in stijl in een glitter catsuit aan een touw, door de lucht zwierend)

Queen Bee hijst zichzelf in maar liefst acht verschillende, sexy outfits. Alle hits kwamen voorbij: Crazy in love, End of Time, Irreplacable, Single Ladies, Resentment, en ook Naughty Girl passeerde de revue. Ze zong ook Baby Boy, Freakum Dress, Flaws and all, 1+1 en Love on Top.

Ze sloot af met mijn favoriet Halo. Ze bedankte de band, het doek viel en de lichten gingen aan. Het was voorbij. Een vrij abrupt einde naar mijn idee. Geen toegift, geen extra applaus. Jammer, maar my oh my wat heb ik genoten. Wat heeft ze een dijk van een stem, een uithoudingsvermogen, een prachtig lijf en wat is ze een goede danseres.

Alles klopte. De windmachine die haar lange krullen lieten waaien, de outfits, de sexy danseressen die een onwaarschijnlijk goede choreografie neerzetten, de gouden confetti regen. Ze is oogverblindend mooi, ze pakt het publiek niet alleen in met haar dansnummers, ook zingt ze geweldig. Haar stem hapert geen enkel moment en is nooit buiten adem.

Ik heb van begin tot het einde genoten van haar performance en de show, ook al zaten we ver weg. Het was zo indrukwekkend en ik vond het zo jammer dat het al is afgelopen. Ik was nog nooit bij een echt concert geweest, dus alleen de hoeveelheid mensen en de zee aan lichtjes heeft al indruk op mij gemaakt. Ik had dit voor geen goud willen missen en door haar concert ben ik een nog grotere fan geworden. Het was AMAZING!

Een korte impressie van de Mrs. Carter Show World Tour 

Liefs van Tedje