Mijn eerste hardloopwedstrijd – mijn ervaringen

marathonmeerssen

Ik heb gelachen, gehuild, ik was boos en ontzettend zenuwachtig. Kortom: zo ongeveer alle emoties zijn de revue gepasseerd. Gisteren liep ik mijn allereerste hardloopwedstrijd. Het moment waar ik maanden kei hard voor heb gewerkt. Vandaag een uitgebreid verslag! 

Zoals jullie waarschijnlijk wel weten, ben ik een aantal maanden geleden begonnen met hardlopen. Ik vond dat mijn conditie wel een boost kon gebruiken en tsja, hardlopen was wel lekker makkelijk. Je kan gaan wanneer je wil en het kost niks. Behalve een paar goede hardloopschoenen dan. Nou, zo gezegd, zo gedaan. Voor ik het wist had ik het programma Start to run van Evy voltooid en begon het toch wel te kriebelen om me in te schrijven voor een hardloopwedstrijd. Dan heb je iets waar je naartoe kan werken, toch?

Let’s sign in!
Ik schreef me eerst in voor de Singelloop in Breda. Even later zat ik met mijn Maastrichtse vriendinnen bij elkaar en hadden we het over Marathon Meerssen, een hardloopwedstrijd in Zuid-Limburg. “Ja, waarom gaan we daar eigenlijk niet aan meedoen?” Uiteindelijk schreef ik me een aantal weken geleden in samen met lieve vriendin Nadine die ook pas is begonnen met hardlopen.

Oeps, nu kwam het toch wel heel dichtbij allemaal. De Singelloop in Breda is namelijk pas over drie weken en eigenlijk was ik er nog niet echt klaar voor. Ik heb nog nooit 5 kilometer aan één stuk door gerend. Steeds deed ik zo’n 33/34 minuten over de 5K. Niet slecht, maar ook absoluut niet mijn droomtijd. Zeker niet omdat ik steeds nog twee keer een paar minuutjes moest wandelen, omdat ik anders mijn ademhaling niet onder controle kreeg.

OMG, I’m nervous!!
De zenuwen begonnen vorige week al. “Oh, nog zes nachtjes slapen en dan moet ik al.” Die aftelklok op de site van Marathon Meerssen hielp ook niet echt mee. Steeds die confrontatie: shit, ik heb nog steeds nooit 5K aan een stuk door gerend. Zaterdagavond werden de zenuwen al aardig aanwezig, maar zondagochtend kreeg ik ze niet meer onder controle. Ik werd al om 6 uur wakker, ik moest de hele tijd naar de wc. Waarom was ik eigenlijk zo zenuwachtig? Dat was de vraag die mijn vriend aan me stelde. Tsja, waarom eigenlijk? Ik denk dat ik bang was dat ik het niet vol kon houden en dat ik een super slechte tijd zou lopen. Gelukkig kon mijn vriend me gerust stellen door te zeggen dat hij sowieso al heel trots op me was dat ik uberhaupt mee deed. Ja, daar had hij ook wel weer gelijk in. Een paar maanden geleden kon ik nog niet eens twee minuten achter elkaar rennen en nu zou ik gewoon de 5K gaan rennen in een heuvellandschap. Toen ik zondagochtend mijn vriendin Nadine zag, werden mijn zenuwen gelukkig al veel minder en kreeg ik er steeds meer vertrouwen in. De tijd zou me niet zoveel uitmaken: het feit dat ik meedeed was al knap genoeg.

Run baby run!
De startnummers hadden we zaterdag al opgehaald, dus we konden meteen aansluiten in de rij van het startvak scholierenloop, 5K en 10K. Toen begonnen de zenuwen bij Nadine te komen. ZOVEEL MENSEN? Hoe moet ik die allemaal gaan inhalen? Nadine ging voor een snelle tijd: 25 minuten. Ik ging voor iets anders: voor mezelf. Al zou ik kruipend over de finish komen, ik moest het gewoon doen. Om 11.05u klonk het startschot. Let’s go! Ik had een remix op mijn telefoon gezet en ik was er helemaal klaar voor. Ik wist dat het wel zwaar zou worden, want in Zuid-Limburg zijn er natuurlijk veel heuvels. Niet iets dat ik gewend ben, want het meest train ik thuis in Brabant en anders in Maastricht bij mijn vriend en daar kies ik een vlakke route.

0-2,5K – I hate mountains
Ik begon vol goede moed. Muziek lekker hard aan en gaan! Zo tof om tussen al die mensen te rennen, daar krijg je echt energie van. Toen we vertrokken, gingen we meteen een bocht om en toen zag ik het al: een hele steile weg omhoog. Fuck. Maar goed, niet te hard beginnen en gewoon rustig blijven ademen. Dat ging eigenlijk wel prima. Na 1,5K gingen we de hoek om en we bleven maar omhoog gaan. Pff, ik kreeg het al wel zwaar. Het was niet vals plat ofzo, nee, echt een flinke berg. Na 12 minuten gerend te hebben, kon ik al niet meer. JAWEL TEDJE, GEWOON DOORGAAN! Nee, het ging niet meer. Ik ging twee minuten lopen. Iets wat ik eigenlijk wilde vermijden, maar dit was onoverkomelijk. Ik was helemaal uitgeput. Eventjes op adem komen en toen weer door. GO GO GO! Gewoon mijn benen volgen, en niet mijn hoofd.

2,5-4K Mountains & water
Het enige leuke aan een berg is: je moet er ook weer af. Heerlijk! Wat een vrijheid! Het kost veel minder moeite om een berg af te gaan dan op. Ik wilde even sprinten, maar ik dacht: nee, laat ik dat maar niet doen. Gewoon in een relaxed tempo de berg af, want straks komt er waarschijnlijk nog eentje. Het ging lekker en ik was weer positief. Gek hoe je gemoedstoestand als hardloper binnen 1 minuut kan veranderen. Over die bergen gesproken? Daar kwam er weer een. Inmiddels had ik er 20 minuten opzitten en ik kreeg ineens een enorme steek in mijn buik. Fuck, dit kon ik nu niet gebruiken. Ik heb nooit steken. Hoe kan dit nou? Ik ben als een oma gebukt gaan lopen en na een minuutje of anderhalf zakte het weer. Gelukkig. Maar ja, wel weer tijd verspild. Heel even wandelen dus en daarna kon ik er weer tegenaan. Er stond en post aan de kant met water en sponzen. Ja, dat kon ik wel gebruiken! Ik had een droge, plakkerige keel en mijn hoofd zag er denk ik uit als een vuurtoren. Thank you God!!

4-5K I’m flying!
Toen zag ik het bordje 41K. OMG. Dat is voor de marathonlopers en dat betekent dat het nog maar 1 kilometer en 195 meter is. KNALLEN! Ik had ineens zoveel energie! Adrenaline stroomde door mijn aderen, ik heb gelachen naar de mensen die aan de kant stonden, ik heb mijn muziek lekker hard aangezet (niet dat ik me nog kan herinneren welke muziek ik eigenlijk heb gehoord) en het leek alsof ik vleugels had. Niets was te gek. Ik haalde mensen in als een gek en ik dacht: serieus? Doe ik dit! OH YEAH! We gingen nog een beetje bergaf en nu durfde ik het wel aan: ik zette een sprintje in. Ineens herkende ik de straat waar ik in liep en ik dacht: nu kan het niet meer ver zijn. Ik rende de hoek om en jawel, daar was ‘ie. De finish. Ik haalde nog een aantal mensen in en er werd omgeroepen: 5068 de binnenkomst van Tedje van Gils! Een stroom van vreugde overviel me, tranen schoten in mijn ogen en ik vloog zo ongeveer over de finish. I FUCKING DID IT! Ik rende de 5K in 32.31 minuten. Er werd een medaille aangegeven en toen kwam mijn vriend aangerend. Wat een onbeschrijfelijk moment. Ik werd er gewoon emotioneel van! Heel stom, maar wat voelde dat finishmoment goed! Voor veel mensen is 5K een piece of cake, maar voor mij was het echt een overwinning. Helemaal omdat ik een half jaar geleden nog een hekel aan hardlopen had. Ik denk dat ik voor het eerst kennis heb gemaakt met een runnershigh. De laatste kilometer heb ik namelijk helemaal niet meer doorgehad dat ik aan het rennen was. Ik vloog gewoon. Ook de rest van de dag voelde ik me queen of the world. Wat een heerlijk gevoel!

Zo, na 1300 woorden getikt te hebben, ga ik nu toch maar eens een einde aan dit verhaal breien. Conclusie? Het was een onvergetelijke ervaring, and I want more. Over drie weken loop ik de Singelloop in Breda. Doel? Sneller dan die 32.31 natuurlijk!

Ik wil jullie ook onwijs bedanken voor de aanmoedigingen op Instagram en Twitter, dat deed me echt goed! En natuurlijk ook suuuper bedankt voor de felicitaties op Instagram, jullie zijn lief!

Liefs van Tedje

Volg:
Delen:

34 Reacties

  1. Femke
    15 september 2014 / 06:57

    Supergoed gedaan! Het is echt een hele prestatie. Ik vergeet mijn eerste wedstrijd nooit meer. Wat mij wel opvalt is dat je heel erg gefocust bent op je tijd. Als beginnend hardloper is het belangrijk je te trainen op duur en nog niet op snelheid. De tijd die je neergezet hebt terwijl je ook gewandeld hebt is indrukwekkend. Ik merkte zelf dat zodra ik de snelheid die ik van mezelf moest heb losliet het lopen veel beter ging en ik in no time 10k liep zonder te hoeven stoppen. De snelheid komt daarna wel en die train je met intervaltrainingen. Het lijkt me zo jammer dat je zoveel druk op jezelf zet terwijl dat helemaal niet nodig is en je zo’n prestatie hebt geleverd. :-)

    • Tedje
      Auteur
      15 september 2014 / 10:21

      Hihi, in de tekst zeg ik het volgende: De tijd zou me niet zoveel uitmaken: het feit dat ik meedeed was al knap genoeg. ;) Je hebt helemaal gelijk hoor, het is belangrijker om te blijven rennen in plaats van te focussen op de tijd!

  2. 15 september 2014 / 07:19

    Jaaaa, ik ben echt zoooo trots op je meid! Super gedaan en super tijd!

  3. Moeders
    15 september 2014 / 07:45

    Toen je twee jaar was en je knieën regelmatig openviel, had ik niet gedacht dat je nog eens 5 km zou gaan rennen ! Trots!

  4. Wendy (B)
    15 september 2014 / 07:50

    Proficiat!

  5. 15 september 2014 / 08:16

    Aaaah ik ben zo ongelooflijk trots en blij! Echt wat een topprestatie heb je neergezet, geweldig om te lezen ik heb elk woord met je meegevoeld zo leuk geschreven! Deze wedstrijd kan je in je zak steken topper <3

  6. 15 september 2014 / 08:17

    Aaaah gefeliciteerd! Ik vind het echt superknap van je en nog een heel goede tijd ook. Die paar minuutjes wandelen tussendoor maken dan helemaal niets uit! Wedstrijden rennen lijkt me echt heel leuk, dan ben je gewoon net wat gemotiveerder met al die mensen om je heen en heb je ook weer extra veel zin om jezelf te verbeteren. Keep it up!

  7. 15 september 2014 / 08:44

    Wauuuw! Wat goed en wat een super tijd!

  8. 15 september 2014 / 09:22

    Wauw, wat goed! Je mag trots op jezelf zijn!

  9. 15 september 2014 / 09:29

    Echt wat een prestatie Tedje! Ik ben echt supertrots op je! Ik heb zelf niets met hardlopen omdat dat de enige sport is waarbij ik mijn adem maar niet onder controle krijg. Maar echt zooo super!

  10. Jeanne
    15 september 2014 / 09:29

    Ik ben echt trots hoor Tedje

  11. 15 september 2014 / 09:45

    Aaahhh Tedje wat goed! Ik heb je hardloopervaringen vanaf het begin meegelezen en ben stiekem wel heel erg trots. You did it girl! <3 <3

    • Tedje
      Auteur
      15 september 2014 / 12:09

      Aaaah, super lief Sophie! Dankjewel!

  12. 15 september 2014 / 10:43

    Super goed van je! Daar kun je trots op zijn. Ik zit ook te denken om misschien een keer mee te doen aan een wedstrijd..

    • Tedje
      Auteur
      15 september 2014 / 12:09

      Als je het kunt, zou ik het zeker doen Kim! Het is een super bijzondere ervaring!

  13. 15 september 2014 / 19:19

    Oh wauw, terwijl ik dit lees krijg ik stiekem ook ergens tranen in mijn ogen. Ik vind het echt knap dat je dit gedaan hebt :) Mooi beschreven!

    • Tedje
      Auteur
      15 september 2014 / 22:06

      Ah Beau, wauw. Ik weet niet goed hoe ik hier op moet reageren. DANKJEWEL! Wat ontzettend lief!

  14. 15 september 2014 / 19:36

    Ah, wat heerlijk om te lezen! Jouw laatste km doet me heel erg denken aan de laatste km van de Dam tot Damloop vorig jaar. Ik had er al 15 km op zitten en ik was echt klaar om ter aarde te storten, maar toen kwam ik aan in Zaandam, waren er echt heel veel mensen die je aanmoedigden en toen vloog ik ook echt. Geweldig gevoel he! Tof dat je het zo leuk vond, op naar de volgende :)

    • Tedje
      Auteur
      15 september 2014 / 22:06

      Oh wauw, 16K, zo knap dat je dat hebt gedaan joh!!

  15. 15 september 2014 / 21:56

    Wauw, ik ben super trots op je! Ik vind je verhaal heel erg inspirerend, ik moet ook echt weer eens met mijn luie kont gaan hardlopen!

  16. 15 september 2014 / 23:07

    Super knap van je! Ik zag je filmpje al op Instagram en vond het erg leuk om te zien! You go girl!

  17. Maxime
    16 september 2014 / 09:32

    Jaaaa YOU GO GIRL!!

  18. Maxime
    16 september 2014 / 09:33

    Jaaaa YOU GO GIRL!! Ik ben suuuuper trots op je, maar nu ook wel heeeel nerveus voor de Singelloop… ik hoop dat ik je kan bijhouden! haha :) Dikke kus!

  19. Anna
    16 september 2014 / 13:05

    Yeah you did it!!! Goed!!!! Je hebt het heel leuk geschreven!!! Alsof we zelf ook allemaal aanwezig waren bij jouw run!

  20. Loes
    16 september 2014 / 16:42

    Awsome!! Als ik dit zo lees lijkt het net alsof ik een ‘veugel’ was en dat ik mee vloog met jou over de finish!! Super trots op jou zus! 5 Oktober ga ik jou lekker aanmoedigen in Breda! XO

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *